به نقل از «ساعت24»

مسوولان «درد» زلزله ندارند، دنبال «درمان» هم نیستند

تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۹۶۶۰۸

ساعت 24-دیروز ساعت 13 و 41 دقیقه حوالی دماوند زمین لرزید و در تهران نیز احساس شد. به گفته کارشناسان این زلزله که در عمق 12 کیلومتری رخ داده است، از پس‌لرزه‌های زلزله 5.1 ریشتری 19 اردیبهشت ماه به شمار می‌رود.

دیروز ساعت 13 و 41 دقیقه حوالی دماوند زمین لرزید و در تهران نیز احساس شد. به گفته کارشناسان این زلزله که در عمق 12 کیلومتری رخ داده است، از پس‌لرزه‌های زلزله 5.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

1 ریشتری 19 اردیبهشت ماه به شمار می‌رود. 48 دقیقه بامداد جمعه 19 اردیبهشت سال جاری در ۷ کیلومتری گسل مشا و ۶ کیلومتری شهر دماوند زلزله‌ای رخ داد و شهرهای اطراف از جمله تهران و کرج را لرزاند و جان دو نفر از هموطنان را نیز گرفت. این زلزله اگرچه خسارت مالی در پی نداشت، اما بعد از زلزله 28 آذر سال1396، ‌دومین زلزله شدید در پایتخت طی یک دهه اخیر به شمار می‌رود. زلزله سال 96 در مرز استان البرز و تهران و نزدیک ملارد ثبت شده بود و از همین رو، زلزله شناسان در آن زمان نگران تحریک شدن گسل شمال تهران توسط زلزله ملارد طی یک دوره سه ماهه بودند، اما دوره سه ماهه گذشت و گسل شمال تهران که توان ایجاد زمین لرزه بین 7 تا 7.5 ریشتر را دارد، تحریک نشد. بامداد 19 اردیبهشت اما گسل مشا فعال شد و نگرانی زیادی را برای مردم ایجاد کرد، در عین حال، ‌کارشناسان زلزله‌شناسی اعلام کردند، زمین لرزه بامداد جمعه در تهران زلزله اصلی بوده است و احتمال وقوع زلزله بزرگ بعید به نظر می‌رسد. با وجود این، از آنجا که گسل مشا و گسل ری خطرناک‌ترین گسل‌های تهران به شمار می‌روند، همچنان نگرانی نسبت به وقوع یک زلزله بزرگ در تهران وجود دارد و پس از بروز پس‌لرزه‌هایی همچون پس‌لرزه دیروز، این نگرانی‌ها تشدید می‌شود. دکتر مهدی زارع، استاد تمام پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله در گفت‌وگو یی، اما نظر غالب کارشناسان مبنی بر اینکه زلزله 4 ریشتری دیروز دماوند، ‌پس‌لرزه زلزله 19 اردیبهشت به شمار می‌رود، بر توجه بیش از پیش مسوولان نسبت به عواقب و پیامدهای زلزله بزرگ تهران تاکید کرد. او همچنین از عدم تخصیص بودجه و اعمال برخی از محدودیت‌های مالی برای انجام پرو‍ژه‌های زلزله‌شناسی با عنوان «خودتحریمی» نام برد و گفت، در شرایطی که جامعه علمی کشور به دلیل تحریم‌های یک‌جانبه امریکا برای انجام همکاری‌های بین‌المللی در حوزه زلزله با مشکل و محدودیت مواجه است، از داخل کشور نیز با عدم درک و شناخت مسوولان نسبت به پیامدهای زلزله مواجه است. عدم درکی که به گفته دکتر زارع، به نداشتن «درد» و نرفتن به دنبال «درمان» منجر شده و «خودتحریمی» را در پی داشته است. مشروح گفت‌وگو با دکتر زارع را پیش‌رو دارید.

   آقای دکتر زارع، ارزیابی جنابعالی از وقوع زلزله 4 ریشتری در حوالی دماوند چیست؟ آیا پس‌لرزه زلزله 5.1 ریشتری 19 اردیبهشت است؟

بله. به نظر می‌رسد که پس‌لرزه همان زلزله باشد. به این دلیل که درست در مجاورت کانون زلزله 19 اردیبهشت و در کمتر از سه هفته پس از وقوع آن اتفاق افتاده است. طی این مدت 40 پس‌لرزه با بزرگای بیشتر از 2 ریشتر اتفاق افتاده و زلزله دیروز، سومین پس‌لرزه با بزرگای 3 ریشتر و تنها پس‌لرزه با بزرگای بیشتر از 4 ریشتر بوده است. از این رو، باید مراقب باشیم و به ویژه مسوولان باید با یک دقت خاصی با مساله زلزله برخورد کنند و دستورالعمل‌هایی که برای این مواقع دارند را اجرا کنند. توصیه خاصی برای مردم نداریم. چون می‌دانیم که تهران، پرتراکم‌ترین منطقه کشور است و توصیه باید با ملاحظات و امکانات همراه باشد، اما بسیاری از مردم امکانات لازم برای اجرای بسیاری از توصیه‌ها را ندارند. بنابراین مردم اگر مراقبت‌های عمومی را دقت کرده و اجرا کنند، کفایت می‌کند. اما مسوولان باید به شیوه نامه‌هایی که امیدواریم برایشان تهیه شده باشد، توجه کنند و اگر چنین شیوه نامه‌هایی را ندارند به این سمت بروند که این شیوه نامه‌ها را تهیه و از این پس از آنها استفاده کنند.

   آقای دکتر، پس‌لرزه‌های یک زلزله بزرگ مانند زلزله 19 اردیبهشت تا چه مدت معمولا ادامه می‌یابد؟

وقوع پس‌لرزه‌های ناشی از یک زلزله 5 ریشتری معمولا تا یک ماه و بیشتر از یک ماه کاملا طبیعی است و مشکلی ندارد. معمولا تا وقتی که زلزله‌های کوچک‌تر در همان منطقه صورت می‌گیرد، ما به عنوان پس‌لرزه تلقی می‌کنیم. در صورتی که زلزله‌ای در همان اندازه اما در یک مدت زمانی طولانی‌تر رخ دهد، اصطلاحا می‌گویم زلزله «پویل گونه» شده است. تا اینجا زلزله‌های منطقه مورد نظر، به صورت پس‌لرزه آن زمین لرزه 5.1 ریشتری ارزیابی می‌شود.

   اشاره کردید که مردم امکانات لازم برای محافظت از خود در برابر زلزله را ندارند، منظورتان از آن امکانات لازم چیست؟

مثلا گفته می‌شود که مردم به جاهای امن بروند. کجا امن‌تر است که مردم بروند؟ کجا را دارند که بروند؟ در ثانی، این جمعیت میلیونی را چطوری می‌خواهید به جای امن بفرستید. 

می‌خواهم بگویم برخی از همکاران من هم وقتی می‌خواهند به مردم توصیه کنند، توصیه‌هایی از سر سیری می‌کنند و خودشان هم نمی‌دانند که چه توصیه‌ای می‌کنند. اگر به خودشان هم بگویید که خانواده تان را ببرید به جای امن، نمی‌دانند که کجا باید بروند. بعد هم این جمعیت را چه جوری می‌توان به جای خاصی فرستاد. اما می‌شود به مردم گفت که در جای خطرناک قرار نگیرند. 

   در کشور ما کمبودهای زیادی در حوزه مربوط به زلزله‌شناسی و هشدار سریع وجود دارد. الان به نظر شما کمبودهای اصلی و عمده در کشور کدامند؟

یک کمبود خیلی بزرگی که در کشور وجود دارد، کمبود درک و شناخت واقعیت است. وقتی کمبود درک و شناخت وجود داشته باشد، آن وقت دیگر درد هم حس نمی‌شود. یعنی کمبود درد هم داریم. در این صورت، ‌برای درمان اقدامی صورت نمی‌گیرد. من و همکارانم اگر سال‌های سال هم درباره این مسائل حرف بزنیم، مسوولان به ما می‌گویند که چون رشته و تخصص شما این هست، مساله زلزله برایتان به دغدغه تبدیل شده و مهم است. البته این سخن درست است و ما به دلیل رشته و تخصصمان بیشتر از سایرین نسبت به این مساله حساس هستیم و صحبت می‌کنیم. اما این همه ماجرا نیست. به عنوان مثال صبح چهارشنبه و قبل از وقوع پس‌لرزه 4 ریشتری، اتفاقا درباره زلزله تهران در جلسه‌ای دنبال بودجه بودیم، اما یکی از پاسخ‌هایی که دریافت کردیم، این بود که مطلقا بودجه‌ای وجود ندارد. اما من فکر می‌کنم نبود بودجه به خاطر این است که اساسا مساله‌ای وجود ندارد و هر گونه صرف بودجه درباره هر نوع کار مطالعاتی و علمی، اگر به زبان هم نیاید، تصور پس ذهن این است که داریم پولمان را دور می‌ریزیم. احساس این است که داریم پول را تو جوی می‌ریزیم و آن را آب می‌برد و چرا این کار را بکنیم. هزارتا مشکل دیگر از قبیل بیکاری و تغذیه و... در کشور وجود دارد و آن مسائل را باید برویم و حل کنیم. بنابراین، صحبت این بود که با همکاری‌های بین‌المللی کمبودهای مطالعاتی را جبران کنیم، اما ما تحریم هستیم و اگر کشورهای دیگر خواسته باشند با ما کار کنند، مسائل مختلفی وجود دارد که مانع این کار می‌شود حتی چین و روسیه ملاحظاتی در این باره دارند. در واقع هم تحریم هستیم و هم خودمان، خودمان را تحریم کرده‌ایم. از یک طرف، جامعه علمی با کشورهای خارجی نمی‌تواند همکاری کند یا نمی‌توانند از امکانات موجود در خارج به صورت برون سپاری استفاده کنند. از طرف دیگر، در داخل هم که بخواهد حرکتی انجام دهد، پاسخ این است که حتی یک ریال بودجه هم وجود ندارد. اما، حسم این است که بودجه وجود دارد و با توجه به مشاهداتم، فکر می‌کنم که در همین شرایط سخت اقتصادی هم بودجه و امکانات حتی برای این جور کارها وجود دارد و راه‌حل‌هایی را می‌شود فکر کرد که از دل آن بودجه‌هایی را برای انجام یکسری از کارها مثلا پاسخ به همین سوال شما که احتمال زلزله شدید در تهران چقدر است، کنار بگذاریم. یا مردم در شهر بزرگی مثل تهران، دقیقا هنگام زلزله چکار باید بکنند یا مسوولان بخش‌های مختلف، چه دستورالعمل‌هایی را باید داشته باشند و بر اساس چه دستورالعملی، چه آموزشی را باید اجرا کنند. باید در این موارد کار مطالعاتی و تولید محتوا صورت گیرد که مستلزم داشتن بودجه است. معتقدم که می‌شود به شیوه‌های مختلف، اگر آن دردی که صحبتش را می‌کنیم، ‌حس و درک شود، بودجه هم برای آن درد تخصیص می‌یابد. در سخت‌ترین شرایط می‌شود راه‌هایی را پیدا کرد و به مسائل مهم بودجه تخصیص داد و می‌شود هم سیستم هشدار سریع درست کرد و هم دستورالعمل‌های مختلف را تهیه و تولید کرد.

 آقای دکتر، درباره پیامدهای زلزله شدید در تهران بسیار صحبت شده است، اما همانطور که جنابعالی هم اشاره کردید، مسوولان ما درک درستی از این پیامدها ندارند. لطفا در صورت امکان به گوشه‌ای از این پیامدها اشاره بفرمایید.

تصحیح کنم که نه تنها درک درستی ندارند، بلکه اساسا درکی نسبت به این مساله ندارند. پیامدهای زلزله بزرگ تهران متعدد است. زلزله بزرگ، احتمالا یک سری پیامدهای زنجیره‌ای مانند آتش‌سوزی، ناامنی، متلاشی شدن شیرازه امور، خرابی‌های و آسیب‌های ثانویه ناشی از پس‌لرزه‌ها خواهد داشت. همچنین مشکلات مضاعفی از سمت بخش‌های آسیب‌پذیرتر شهر برای سایر بخش‌ها ایجاد خواهد شد. مثلا مناطق مرکزی و جنوب تهران، در صورت وقوع زلزله بزرگ، دچار مشکل می‌شوند و این مشکل ناحیه‌ای می‌تواند منشأ مشکل برای سایر مناطق شهر شود. همچنین مناطق حاشیه نشین در صورتی که از زلزله دچار آسیب شوند، می‌توانند برای محله‌های داخل شهرها مساله درست کنند. یک مثال دیگر بزنم. اکثر مراکز درمانی تهران، تقریبا در یک محور شمالی* جنوبی توزیع شده‌اند، یعنی تمرکز اکثر مناطق تهران در یک کریدور شمالی- جنوبی است اما تهران الان یک شهری است که کشیدگی شرقی و غربی دارند و تقریبا به شکل یک مستطیل است. در این شرایط، اگر در مناطق غربی و شرقی پایتخت دچار مشکل شوید باید بیماران و آسیب دیدگان را به مراکز درمانی واقع در محور شمالی – جنوبی مرکز شهر بیاورید. همین مساله، بار مشکلات اضافه می‌کند. اگر در روز زلزله رخ دهد، چهار میلیون جمعیت اضافه هم که برای کار به تهران می‌آ یند، به مشکلات ناشی از زلزله اضافه می‌شود. اگر شب زلزله رخ دهد، جمعیتی که خواب هستند و آسیب می‌بینند، این مشکلات را تشدید می‌کنند.

فاصله 800 متری مرکز زلزله دیروز با زمین لرزه 19 اردیبهشت

علی بیت‌اللهی، رییس بخش زلزله مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در صفحه شخصی خود توضیحات و نکته‌هایی را درباره زلزله 4 ریشتری دیروز ارایه کرد که می‌خوانید: 

   نظر به روابط تجربی موجود و رفتار زلزله‌های متوسط در حد بزرگای 5.1، بازه زمانی 2 تا 3 ماه برای مدت رخداد پس‌لرزه‌ها قابل انتظار است (روابطی مانند گاردنر - نوپوف) و نیز رفتار زلزله‌های دیگر ایران زمین با بزرگی 5 و حدود آن.

   فاصله این زلزله با رومرکز زلزله 5.1 دماوند حدود 800 تا 900 متر بوده که جزو خطای برآورد مکانی رومرکز زلزله‌ها محسوب می‌شود که بنابراین در همان محدوده سگمنت فعال شده گسل مشاء که مسبب زلرله 5.1 هم بوده مکان‌یابی می‌شود.

   رخداد 99/3/7 با بزرگی 4 بعد از گذشت کمتر از 20 روز پنجره زمانی رخداد را نیز در محدوده پس‌لرزه‌های زلزله 5.1 قرار می‌دهد.

با توجه به این داده‌ها، از نظر اینجانب این رخداد، پس‌لرزه زلزله 5.1 دماوند تلقی می‌شود. ضمنا نظیر تمام علوم که قطعیتی در حد صددرصد در هیچ شاخه‌ای از علم را نمی‌توان پیش فرض نمود، در این مورد نیز نه کسی می‌تواند با قاطعیت رخدادی بزرگ را پیشگویی کند و نه رد کند.گفته‌های اینجانب مبتنی بر داده‌های مکانی و رخدادهای با بزرگی 5 و حدود آن است که امیدوارم مفید باشد.

تعادل

منبع: ساعت24

کلیدواژه: پیامدهای زلزله شمار می رود زلزله شناسی پس لرزه زلزله بزرگ پس لرزه ها زمین لرزه زلزله ها زلزله 5 1

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۹۶۶۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیش‌ بینی ترافیک و زلزله با متاورس شهری

تین نیوز

مدیریت شهری پایتخت با نگاه جدی به موضوع متاورس شهری، تلاش می کند تهران را به جمع شهرهای هوشمند دنیا اضافه کند.

 

به گزارش تین نیوز به نقل از همشهری آنلاین،  بیش از ۲دهه از معرفی مفهوم متاورس در دنیای تکنولوژی می گذرد، اما این فناوری تا همین چندوقت پیش، بیشتر از آن لوکس و دست نیافتنی به نظر می رسید که مورد توجه مردم عادی و کشورهای در مسیر توسعه قرار گیرد. تصور غالب این بود که پای این تکنولوژی دست کم به این زودی ها قرار نیست به زندگی مردم عادی باز شود یا بتواند گره ای را از مشکلات روزمره مردم باز کند. اما امروز شهرهای زیادی در دنیا در تلاشند مشکلات شهری خود همچون ترافیک، برآورد نتایج اجرای پروژه های عمرانی، مکان یابی طرح های عمرانی و ساخت وساز، استفاده بهینه از فضای شهری و حتی درآمدزایی را با هوشمندسازی شهری و ساخت همزاد دیجیتال شهر در محیط متاورس، شبیه سازی و حل کنند.

رویای زندگی در یک شهر هوشمند

تصور کنید فقط با زدن یک عینک دیجیتال بر چشم بتوانید در محیط فیلم یا سریال مورد علاقه تان در میان بازیگران راه بروید و وقایع را از هر نقطه ای که دوست دارید تماشا کنید، از نمایشگاه یا موزه ای در آن سر دنیا دیدن کنید، با همکارانتان نه از صفحه نمایشگر رایانه، بلکه در محیطی سه بعدی جلسه برگزار کنید، به کنسرت خواننده مورد علاقه تان بروید، فضای هتل موردنظرتان را پس از رزرو اتاق از نزدیک بررسی کنید یا حتی با پزشکتان مشورت کنید یا تعمیرکار ماشین تان را ظرف چند دقیقه بالای سر ماشین بیاورید تا از پیمودن راهی طولانی در ترافیک معاف شوید و همه اینها در حالی است که لیوان چای به دست روی مبل خانه خود نشسته اید. هیجان انگیز نیست؟ شاید کمی فانتزی به نظر برسد اما اینها امکاناتی است که یک شهر هوشمند می تواند در اختیار شما قرار می دهد و خبر خوب اینکه رسیدن به «شهر هوشمند» و تحقق «متاورس شهری» در تهران به طور جدی در برنامه مدیریت شهری پایتخت قرار گرفته است. اما متاورس چطور به کار شهر می آید؟

متاورس شهری دقیقا به چه معناست؟

برای اینکه بدانیم «متاورس شهری» چیست و چه کمکی قرار است به شهر بکند باید اول بدانیم مفهوم «متاورس» چیست. متاورس، به طور خلاصه یک فضای دیجیتال سه بعدی است که با استفاده از تکنولوژی هایی مانند واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR)، زندگی آنلاین انسان را براساس زندگی واقعی او شبیه سازی و این دو را با هم ترکیب می کند. شما در فضای متاورس می توانید خانه ای را دقیقا با مشخصات، ویژگی ها و جزئیات خانه خود شبیه سازی کنید و در آن حضور حقیقی اما غیرفیزیکی داشته باشید. در نوع بزرگ تر، شما می توانید با کمک این تکنولوژی در محیط های شبیه سازی شده دیگر نیز حضور داشته باشید، به فعالیت های مختلفی بپردازید و با سایر مردم جهان در ارتباط و تعامل باشید. این فرایند را می توان به وجود یه «قل» از شما، خانه شما یا شهر شما در فضای دیجیتال تشبیه کرد و این همان اصطلاح «دوقلوی دیجیتال» است که پرکاربردترین ترکیب در رابطه با مفاهیم متاورس به شمار می رود. به طور خلاصه، نسخه های شبیه سازی شده از خانه، شهر یا حتی خود شما در فضای متاورس «دوقلوی دیجیتال» خانه، شهر و خود شما هستند. خب... حالا که با مفهوم متاورس و دوقلوی دیجیتال و شهر متاورسی آشنا شدید، به راحتی می توان درباره ویژگی های شهرهای متاورسی صحبت کرد.

متاورس شهری چطور قرار است به ما کمک کند؟

شهرهای متاورسی بر تکنولوژی دوقلوی دیجیتال بنا شده اند؛ به این معنا که اطلاعات شهر واقعی با تمام جزئیات، پردازش و بر مبنای آن نسخه دیجیتال شهر که به آن دوقلوی دیجیتال یا همزاد دیجیتال نیز گفته می شود، طراحی خواهد شد. در حقیت در شهر دیجیتال، نسخه ای دیجیتال از همه اجسام فیزیکی موجود در شهر نظیر ساختمان ها، خیابان ها و تمام فضاهای دیگر شهر وجود خواهد داشت. این همزاد دیجیتال می تواند ویژگی های جغرافیایی و همچنین زیرساختی شهر را به تصویر بکشد. استفاده از تکنولوژی متاورس در طراحی شهرهای هوشمند و پایدار این امکان را برای مسئولان شهری فراهم می آورد تا به صورت کاملا مستقیم با زیرساخت های شهری ارتباط برقرار کرده و متناسب با چالش های شهری موجود اقدامات متعددی را در جهت برطرف کردن آنها انجام دهند. در طراحی چنین شهرهایی توسعه پایدار و حفظ منابع انرژی تجدیدناپذیر مورد توجه قرار گرفته است. چنین قابلیتی با ایجاد امکان آزمون و خطای بی هزینه در همزاد دیجیتال، این امکان را فراهم می کند که اجرای برنامه ها در نسخه واقعی شهر، براساس تجربه ای از پیش آزموده باشد و با تغییرات لازم، به نتایج موردنظر مدیران و تصمیم گیران حوزه مدیریت شهری منتهی شود.

یک پیشنهاد برای شهر هوشمند

در شهرهای هوشمند پتانسیل حل انواع مسائل و مشکلات زندگی واقعی و ارائه راه حل های کارآمد وجود دارد. داده ها همه اجزا همچون شبکه های جاده ای، ارتباطات، شبکه های برق، سیستم های آب و سایر امکانات را پوشش می دهند و این امر به مدیران شهری برای به حداکثر رساندن بهره وری انرژی، اجرای بهتر پروژه های حمل ونقل از طریق برنامه ریزی جاده، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مواردی از این دست کمک می کند. در محیط متاورس، شهرها همچنین می توانند با شبیه سازی بلایای طبیعی پیش بینی‎نشده مانند زلزله، رعد و برق و دمای بالا، آزمایش های استراتژیک روی دوقلوهای دیجیتال خود انجام دهند. دوقلوی دیجیتال به آنها کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا شهرشان توانایی مقاومت در شرایط مختلف را دارد یا خیر.

هوشمندسازی تهران در برنامه شورای شهر

متاورس های شهری با حل چالش هایی همچون گره های ترافیکی، آلودگی های صوتی، کاهش آلاینده های زیست محیطی و بسیاری از مشکلات دیگری که امروزه گریبان گیر کلانشهرهای دنیا ازجمله تهران شده است می تواند در حکم نسخه ای شفابخش عمل کند. شورای اسلامی شهر تهران در دوره ششم برنامه های هوشمندسازی شهری را با تشکیل کمیته شفافیت و شهر هوشمند به طور جدی تری در دستور کار قرار داده و در برنامه ۴ساله احکامی را در زمینه هوشمندسازی شهری صادر کرده است. براساس این احکام، شهرداری تهران مکلف است زیرساخت های هوشمندسازی را طی مدت زمان این برنامه تامین کند.

سوده نجفی، عضو شورای اسلامی شهر تهران در این باره به همشهری گفت: حرکت به سمت هوش مصنوعی و دوقلوهای دیجیتال از سوی بیشتر شهرهای دنیا در حال پیگیری است؛ ما نباید در این زمینه از دنیا عقب بمانیم. از سوی دیگر بحث شهر هوشمند یکی از سیاست های ما در شورای ششم است. به این دلیل در برنامه چهارم احکامی را در این زمینه وضع کردیم و در تلاشیم هم با سیاستگذاری، این موضوع را پیگیری کنیم و هم شهرداری را مکلف کردیم به اینکه سیاستگذاری های ما را در حوزه اجرا عملی کند.

نجفی، حرکت به سمت شهر هوشمند را زیربنای مدیریت آسان تر شهر دانست و افزود: مدیریت شهر زمانی آسان تر است که ما بتوانیم از علومی که امروزه در دنیا وجود دارد، استفاده کنیم و قطعا طی یک سال باقیمانده از عمر شورای ششم به دنبال آن هستیم که بتوانیم حداقل ۵تا ۱۰درصد کارهای تهران را به سمت شهر هوشمند ببریم.

عضو کمیته شفافیت و شهر هوشمند شورای شهر، در بیان ضرورت حرکت به سمت شهر هوشمند گفت: شهر هوشمند فراآموزش، فرا سلامت، فرا حمل ونقل و فراحکمرانی است و ما به دنبال یک شهر هوشمند در شهر تهران هستیم؛ برای اینکه خیلی از مشکلات و مسائل تهران را حل کنیم. وقتی یک شهر هوشمند داشته باشیم مشکل آلودگی هوا در شهر تهران کاهش پیدا می کند؛ چون میزان تردد، چه خودرو و چه افراد در شهر کاهش پیدا می کند و دیگر ترافیک و آلودگی هوا نداریم و این در حوزه سلامت نیز مؤثر خواهد بود. بسیاری از بیماری هایی که امروزه منجر به بالا رفتن آمار مرگ ومیر در تهران شده اند به علت آلودگی هوا و مشکلات ریوی است که مرگ خاموش خوانده می شوند.

نجفی افزود: تهران نیز با توجه به اینکه الگوی همه شهرهای کشور است و شهرهای دیگر هم از آن الگوبرداری می کنند، یکی از دغدغه های ما در شورای هوشمندسازی شهری است. البته توجه به حوزه هوشمندسازی و شفافیت از شورای پنجم آغاز شد، اما در شورای شهر ششم با حضور دکتر صادقی در کمیته شفافیت و شهر هوشمند، کار فراتر رفته و تلاش شده این موضوع بیشتر و بهتر پیگیری شود.

 

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید